Yazan: Üftâde Erdem
Yazıya verilen başlık, bir bakıma hayat içerisinde zaman zaman kendimize sorduğumuz “Ne yapmalı?” sorusuna eş değerdir. “Zaman zaman” ifadesini kullandım çünkü birçoğumuz günlük hayat meşguliyeti içerisinde varlığımızın amacı olan sorumluluklarımızı çok az hatırlarız. Bu sorumluluklarımızı kimi zaman elde ettiğimiz bir nimet sayesinde hatırlarız, kimi zaman da başımıza gelen bir musibet vesilesiyle. Burada hatırlatıcı rolü üstlenen ise çoğu zaman bir musibet olur.
Halihazırda şahit olduğumuz Gazze’deki soykırım bu musibetlerden bir tanesidir. Oturduğumuz yerden yaşananları izlerken kendimize sorduğumuz, sorguladığımız onlarca soru vardır. Bu sorulardan belki de en can alıcı olanı ise “Ne yapmalı?” sorusudur. Bu soru aslında gerisinde birçok başka anlamı da barındırmaktadır. Yaşanan bu vahim olaylar karşısında kendisine “Ne yapmalı?” sorusunu soran bir kişi; kendi varlığını fark etmiş, varlığının bir gayesi olduğunu anlamış ve bu gaye uğrunda söz konusu meselede rol alabileceğini idrak etmiştir. Bu bilinç seviyesine ulaştıktan sonra ise “Ne yapmalı?” sorusunu cevaplamak kalıyor.
Yazıya vermiş olduğumuz başlığa dönersek, yazının başlığı bize “Ne yapmalı?” sorusunun cevabına dair bazı ipuçları verecektir. Su taşımak ve odun kırmak çok zor olmayan iki iştir, fakat kişi basit de olsa yapmış olduğu bu işle kendini varlık aynasında görmenin huzuruna erer. Eğer bizler de Gazze’de yaşanmakta olan bu katliama sessiz kalmadan elimizden ne geliyorsa yaparsak varlığımızın amacını gerçekleştirmiş oluruz.
Büyük ya da küçük hepimizin bu davada yapacağı bir şeyler vardır muhakkak. Kimimiz meydanlarda gösteriler yoluyla farkındalık oluştururken kimimiz sosyal medyada bir cihat yürütür. “İnfak, nimet türünden olur.” anlayışıyla zenginliğini bu dava uğruna kullananlar da olur, Allah’ın kendisine vermiş olduğu sağlıklı bedeni bu davada yıpratanlar da. Üniversitesinde ya da lisesinde kefiyesi ile yürüyen bir gençte de bu ruh vardır şüphesiz. Ayrıca boykotu devam ettirmek, kendimiz yaptığımız gibi çevremize de bunu tavsiye etmek hiç ama hiç azımsanacak bir iş değildir. Hayatımızda bir şeyi değiştirmezsek, bir adım atmazsak hiçbir şey değişecek değildir. Sonuçta uğraşımızı ve çabamızı gören Yüce Allah’tır. O ise hiçbir duayı ve çabayı karşılıksız bırakmayacaktır.